Պուրճ Համուտ, Լիբանան
Հայ Կաթողիկէ Մեսրոպեան Բարձրագոյն վարժարանի վերամուտը Չորեքշաբթի, 29 Սեպտեմբեր 2010-ին էր։ Ամառնային երկար արձակուրդէ ետք դպրոց վերադարձան միջնակարգ եւ երկրորդական բաժիններու աշակերտները։ Յաջորդ օր՝ Հինգշաբթի, 30 Սեպտեմբեր 2010-ի առաւօտեան նախակրթարանի աշակերտութեան կարգն էր։ Դպրոցին բակը տօնական մթնոլորտ կը տիրէր։ Գունաւոր փուչիկներով եւ «Բարի Վերամուտ» խոշոր պաստառով զարդարուած շրջափակին մէջ հաւաքուեր էին աշակերտներն ու իրենց ծնողները։ Դպրոցի կենսագրութեան մէջ իր նախադէպը չունեցող փոքրիկ վերամուտի ձեռնարկով մը պիտի սկսուէր օրը։ Աւարտական դասարանի աշակերտներէն՝ Մելքոն Էլէյճեան արտասանեց աշակերտութեան ուղղուած իր խօսքը, որուն մէջ ան դպրոցի պատմութիւնը ուղիղ համեմատականի մէջ դրաւ այն գիրքին հետ, որ կը պատմէ բերքատու պարտէզին մասին, որուն «71-րդ ծառը այսօր կը տնկենք» եւ «Այսօր բացած ենք այս պարտէզին պատմութեան գիրքին ճերմակ էջը։ Չխորհիք թէ պատմութիւնը վերջ գտած է այսպիսով։ Բարեբեր հողը չի կրնար դադրիլ ծաղկելէ։ Անկարելի է։ Ուրեմն, այս գիրքը անպայման ունի շարունակութիւն»։
Մելքոն Էլէյճեան իր խօսքին շարունակութեան մէջ սիրելի վարժարանը նմանցուց այն հոգատար պարտիզպանին, որ երկար տարիներ կը խնամէ իր ծառերը, օրին քաղելու համար անոնց պտուղները։
Աշակերտի խօսքին յաջորդեց գաղութիս սիրուած երգչուհի՝ Գարմէն Աճէմեանին ելոյթը։ Անոր «Առաջ, Առաջ, Հայաստան» եւ «Տէր Աստուած, փառքդ մեծ» երգերուն հոյակապ կատարումը գերեց եւ ոգեւորեց բոլոր աշակերտները, ստեղծելով վերամուտի ուրախ տրամադրութիւն մը։
Վարժարանի տնօրէն Պր. Կրէկուար Գալուստ խօսելով, բոլոր աշակերտներուն եւ ներկայ ծնողներուն շնորհաւորեց վերամուտին առիթով, մաղթելով բոլորին բարեբեր եւ արդիւնաբեր տարի մը։
Այնուհետեւ բոլոր աշակերտները ուղղուեցան իրենց դասարանները, սկսելու համար նոր ուսումնական տարին։
Տեսչական գրասենեակ
Հայ Կաթողիկէ Մեսրոպեան բարձրագոյն վարժարանի